یادواره شهدا  

                                    شهید (غزل)                     

از طلــوع آیــه ی خـورشیــد تــابــانــی شهید

در نگــاهِ مـن همیشـه همچــو بـارانــی شهید

 از دیـار سربـداران،کـوچـه ی عشـق و نشـان

 عطــر افشـان و پُـر از عطــر بهـــارانــی شهید

خاطر و یادت همیشه زنـده است در جــان ما

هــم نشیــن وادی بــاغ و گـلستــانــی شهید

هشـت شمع جانفزا در محفل ما روشن است

 محفـــل آرای وجــــود یـــادِ  یـــارانــی شهید

درس ایثــار و شهــامـت از علـــی آمــوختــی

در مصــاف دشمنــان شمشیـر بـرّانــی شهید

یا حسیـن گفتـی و نوشیـدی شرابِ عشـق را

 از تبـــارِ ســـرورِ شــــاه شـهیـــدانــی شهید

از بـرای مـام میهــن جـانِ شیــریــن داده ای

در طــــریقـت پیــروِ پیــر جمــــارانــی شهید

تربـت پــاکِ شهیــدان تــوتیای چشـم ماست

 از بــرای جــانِ مــــا، دارو و درمــانــی شهید

لاله های سرخ،عاشق گشته از خون تواست

در مسیــر زنــدگــی مـاه ِدرخشـانــی شهید

 می روم من روزگاری،جـاودان مانی تو،چون

 خـون بـهــای پُــربـهــای مهـدِ ایرانــی شهید

************* مسکین باخرزی **************

کسی را می‌خواهم، نمی‌یابمش

می‌سازمش روی تصویر تو

و تو با یک کلمه فرو می‌ریزی‌اش

تو هم کسی می‌خواهی، نمی‌یابیش

می‌سازی‌اش روی تصویر من

و من نیز با یک کلمه …

اصلا بیا چیز دیگری نسازیم

و تن به زیبایی ابهام بسپاریم

فراموش شویم در آن‌چه هست

روی چمن‌های هم دراز بکشیم

به نیلوفرهامان فرصت پیچش بدهیم

بگذار دست‌هایم در آغوش راز شناور شوند

رویای عشق در همین حوالی مبهم درد است شاید!

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه،هی “من عاشقت هستم” شکست

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست ...

دو گوشه چشم را به سمت بیرون بکشید

زیباترین کلمه ظاهر می شود.

برای سلامتی اش صلوات

غزل صارمی

رمیان ماندن و نماندن
 فاصله تنها یک حرف ساده بود  
 از قول من  
  به باران بی امان بگو   
 دل اگر دل باشد ،
 آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد  

تقدیم به شما نازنین دوستان

                                             دل تنگی                            (غزل)   

 وقتی عبــور فـاصلـه  پُـر رنـگ می شود

    هر لحظـه دل بـرای دلـت تنـگ می شود

آواز قمــریـان غــزل خــوان ایـن بهــــار

بی نام تو چه زشت و بد آهنگ می شود

ساعت شمـار فاصله ها بی نهـایت است

وقتـی کـه پـای ثـانیـه هـا لنـگ می شود

آزرده خــاطــرم زِ بغض گلـو گیـر عشــق

از بس که بین عقل و دلم جنگ می شود

چشــمِ دلـم سپیـــد بــه انــدام انتظـــار

گوش دلم به حسرتِ یـک زنـگ می شود

بعدِ تو دفتــرم از هــر غـزل تهــی است

 اشکم همیشگـی و دلم ، سنگ می شود

مسکین  اگر گـرفته دو زانـویِ غـم بغـل

گـاهـی دلش برای خودش تنگ می شود

سینـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار صــــــــــــــــــــــــــارمی

دلتنگت شده ام به همین سادگی......

گفتی از دلتنگی هایم دیگر سخن نگویم

من امشب دلتنگی هایم را به دست باد سپردم

تا این باد با دلتنگی هایم چه کند؟؟

آیا دلتنگی های مرا به دریا خواهد برد؟

وفریادش را با فریاد موج های بی تاب یکی خواهد کرد؟

یا در این شب بارانی...

بر سنگ فرش کوچه های خلوت جاریش می کند.....

یا شاید در شبی مهتابی

آن ها را به نگاه به یک غریبه که به ماه خیره شده بسپارد..!!!

یا شاید در نگاهی سرد

در گوش دو پیکر خسته در خواب زمزمه اش کند؟

آیا کسی دلتنگی های مرا خواهد شنید؟؟

دلتنگی هایم را به باد سپردم.......

شاید این باد دلتنگی مرا

در گوش تو ای ناب ترازغزل هایم زمزمه کند!

بگذار برایت بگویم

که امشب سخت دلتنگت هستم.......!!!!

             دیشب صنمــا غــرق خیــالت شــده بودم

                                       بی حـــد به خـدا محــو جمالت شـده بودم

              از بس که غم و درد فراقت بدنم سوخت

                                       من کشته یــک لحظه نگــاهت شـده بودم

             تا بوســه زنم صــورت زیبــای تـو هــردم

                                       ای کاش به رخســار تو  خالت شـده بودم

         باز خواهم غرق چشمـانت شوم      

         دل نثارت کــرده ویرانت شوم

                                    هست و بودم را فدایت نازنین      

                                  بـار دیگـرکـــــرده بریانت شوم

                           زار افتاده به میدان جـــــــنون       

                         بهـر وصلت دیده گـریانت شوم

                                       جان و ایمــان و دل دنیـای خود    

                                       زیر پایت کـــــرده قربانت شوم

                                               با اشارت های آن چشمان مست  

                                              نازنین از دل به فرمانت شــوم

سلام قافله سالار شادماني من
بيا كه جز تو ندارد كسي نشاني من
ببر به خلوت تخدير محمل دل را
به لحظه هاي هجوم جنون آني من
چه شربتيست حضورت به كام زندگي ام
ميان تلخي تقدير آنچناني من!
بيا كه بانفست جاودانه خواهد شد
در اين زمانه ي قاتل وجود فاني من...
تو را كه مظهر عشقي به سينه كاشته ام
چرا كه گل نكند عشق در مباني من؟
براي آمدنت سور ميدهد شعرم
اگر خيال تو آيد به ميهماني من
تو ماندگارترين برگ سبز احساسي
هميشه باتو بهار است زندگاني من
چه خوب !اينكه تو هستي و گاه مي شكني
حصار"باور احساس ناتواني" من
بگو: شناخته اي تا كنون وجودي را
به وقت حادثه هايش به سخت جاني من؟
بيا كه اشك مجال سخن نمي دهدم
بيا!تبسم شيرين آسماني من

ســــــــــــــــــــــروده نازنیـــــــــــــــــــــن شاعــــــــر غـــــــــــــــــــــــزل آرامـــــــــــــش

دوباره تنها شده ام ، دوباره دلم هوای تو را کرده  

خودکارم را از ابر پر می کنم و برایت از باران می نویسم 

به یاد شبی می افتم که تو را میان شمع ها دید.

دوباره می خواهم به سوی خاطراتم بیایم . تو را کجا می توان دید؟ 

در آواز شب آویز های عاشق ؟ 

در چشمان یک عاشق مضطرب ؟ 

در سلام کودکی که تازه واژه را آموخته ؟ 

دلم می خواهد وقتی باغها بیدارند ، برای تو نامه بنویسم  

. و تو نامه هایم را بخوانی و جواب آنها را به نشانی همه ی غریبان جهان بفرستی   

ای کاش می توانستم خودم را برای تو معنا کنم 

و از گوشه های افق برایت آواز بخوانم.

کاش می توانستم همیشه از تو بنویسم

می ترسم روزی نتوانم بنویسم و دفترهایم خالی بمانند

و حرفهای ناگفته ام هرگز به دنیا نیاید

می ترسم نتوانم بنویسم و کسی ادامه ی سرود قلبم را نشنود.

می ترسم نتوانم بنویسم وآخرین نامه ام در سکوتی محض بمیرد

وتازه ترین شعرم به تو هدیه نشود

 ناز چشمان خمار تو خریدن دارد

سینـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا صــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارمی

یک پنجره برای دیدن

یک پنجره برای شنیــــــــــــــــــدن

یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــــــــــــــــــــی

در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــــــــــــــــــــــــــــــــد

و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــــــــــــــــــــــگ

یک پنجره که دست های کوچک تنهایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی را

از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم

سرشار می کنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد

و می شود از آنجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد

یک پنجره برای من کافیســــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت

*ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ*ـــ ـــــ ــــــ ـــــ ـــــ ــــ ـــــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*

*ــــــــــــــــــــــــــــــ*ــــــ ـــــ ــــ ـــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*

*ـــــــــــــــــــــــــ *ــــ ـــ ــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــ*

*ـــــــــــــــــــــــــ*ــ ـــ ـــ ـ*ـــــــــــــــــــــــــــــ*

*ــــــــــــــــــــــ*ـ ـ*ـــــــــــــــــــــــ*

*ـــــــــــــــــــــ*ــــــــــــــــــــ*

*ـــــــــــــــــــــــــــــ*

*ــــــــــــــــ*

*ــــــ*

*

هر شعر
گریز از یک گناه بود
هر فریاد
گریز از یک درد
و هر عشق
گریز از یک تنهایی عمیق
افسوس که تو
هیچ گریزگاهی نداشتی

آن که رخسار تو را رنگ گل و  نسرین داد

صبـر و آرام توانـد به من مسکیــن داد

دیـار سبــز بـاخـــرز

ریشه دارم                              

ریشه ای بس جاودان

در دیاری سبز

روزگاری خوش

و زمینی پاک با عطر طلای سرخ

در هجوم باد

بادهای هرز

کنج بیغوله مالین

در کنار بستر رود ربس

قد کشیده است سرو

نام آن هست باخرز

سرفرود آورده سیف باخرز و حسن

سر زمینی آباد

مردمانی دلشاد

با جبینی باز

و ردایی پر از عطر گل یاس

حرف ها دارند

در دل خود نغمه ها دارند

نغمه ای از لاله های سرخ

زخمه ای از تار استاد سمندر

بیت هایی از غم و حرمان آبادی

در دل خود عقده ها دارند

از برای من

شکوه ها دارند

از برای تو

بس دعا دارند.

************************

باخرز : شهری در شمال شرق کشور، 210 کیلومتری استان خراسان رضوی.

طلای سرخ : باخرز معروف است به کشت بهترین زعفران کشور.

بادهای هرز: ریشه باخرز برگرفته شده از بادهای هرزه.

مالین : شهری آباد در خراسان بزرگ آن زمان با خشکبار و خربزه معروف.

رود ربس : رودخانه قدیمی که هنوز هم جریان دارد و فصلی است.

سیف باخرزی و حسن باخرزی : دو تن از شاعران نامی این سرزمین.

استاد سمندری : دوتار زن معروف که چندی پیش وفات نمود.

*******************************************************************

سیــــــــــنا صـــــــــــارمی

می نویسم نــــــــــامه و روزی از اینجا میروم
با خیال او ( تـــــو )  ولی تنهای تنها میروم
در جوابم شاید او حتی نگوید “کیستـــــی ؟”
شاید او حتی بگویــــــــد “لایق من نیستی”
می نویسم من که عمری با خیـــــالت زیستم
گاهی از من یـــاد کن ، حالا که دیگر نیستم